Rozdział pierwszy...

Powiem tylko: Jesteście niesamowici!

Rozdział pierwszy...

Siedziałem na huśtawce i jak co wieczór moje myśli krążyły w dobrze znanym mi kierunku.
Wspominam ten dzień ze łzami w oczach. Tak, jestem mięczakiem, ale to tak bardzo boli. I nie jest najgorsze to, że już wszyscy znają mój sekret, nie, nie to. Najgorszą i najbardziej bolesną rzeczą jest to, że straciłem człowieka, na którego myślałem, że mogę liczyć zawsze. Straciłem go, bezpowrotnie. Już wcześniej zaczął się ode mnie oddalać, zaczął zadawać się z tymi podejrzanymi typkami, olewając mnie, a potem ten status na facebooku. To nie był ten Harry, którego poznałem w wieku 5 lat, nie było w nim teraz chłopaka w którym się zakochałem i którego kocham po dzień dzisiejszy, nie, to nie on. Mój Harry jest gdzieś głęboko w nim, gdzieś bardzo głęboko, ale ja wiem, że on tam jest i tylko to trzyma mnie jeszcze przy zdrowych zmysłach.
Pamiętam ten dzień, nasza poważna rozmowa. To wtedy, trzy lata temu wyznałem mu, że jestem inny niż on, czy Liam i Stan, powiedziałem mu, że jestem gejem. Myślałem wtedy, że mnie znienawidzi, że zacznie mną gardzić, ale nic takiego się wtedy nie stało, przytulił mnie tylko i powiedział, że dla niego mogę być wszystkim, ale on i tak zawsze będzie mnie uwielbiał. Ja dziś się pytam, gdzie jest ten chłopak? Czemu nagle po tych trzech latach postanowił wszystkim to powiedzieć? Czemu teraz patrząc na mnie w jego oczach widziałem wstręt? Czemu za każdym razem, gdzy koło niego przechodziłem mówił mi te wszystkie chamskie rzeczy? I czemu ja sam wiedząc jak bardzo mnie rani nie mogłem zabić w sobie uczucia do niego? Życie jest skomplikowane. Nie miałem siły już dłużej o tym myśleć, poszedłem do domu, umyłem się i zasnąłem w swoim ciepłym łóżku przygotowując się na jutrzejszy dzień, kolejny dzień pełen koszmarów..





Nie wiem czemu, ale wydaje mi się, że będę pisać takie krótkie gówniane rozdziały codziennie... nie umiem pisać długich rzeczy xd